Almina’nın Günlüğü

Alışkanlıklardan ve kurulu bir düzenden vazgeçmek zorunda kalmanın ne zor bir duygu olduğunu, bugün bir kez daha anlamış bulunmaktayım. Bilmediğim bir şey değildi; ama unutmuşum… Kötü bir gün geçirmediğimi söylersem yalan söylemiş olurum. Her zaman en zorlandığımız şey olmayı başarmış bir alışmışlık duygusuydu bugün beni deli eden…

<

Vazgeçmek zor değil benim için; ama vazgeçmek zorunda kalmak… İşte bu, insanın en çok canını sıkan, moralini bozan… Peki ne oldu da bu kadar kötü bir gün geçirdim? Bilgisayarım bozuldu… Bu kadar abartılması gereken bi sorun mu? İşte olay burda başlıyor…
İşim bilgisayarda, doğal olarak kendimi kötü hissediyorum; çünkü kaybolan bilgilerim, günlerce uğraşıp yazdığım yazılarım; ve ihmalkarlığım, yedeklememe gereksinimi duymayışım…İş yerinize hırsız girerse ne hissedersiniz? Abartıyor muyum?
Bilgisayarım yok mu? Var; Olmasa şu anda bu yazıyı sizlere ulaştıramazdım, Tamirci yok mu? Tamirciden bol ne var; Herkes format atıyor. Format atmak? Tüm bilgilerimi çöpe atmak anlamını taşıyor. Format atmayacak birine ulaşmak… Bilgisayarım bozulduğunda hedefe ulaşmak çok zor, bunun dışında her an karşınıza çıkabilirler… 🙂 Biz buna şans diyoruz…
Peki bugün buraya neden yazı yazmadım? Klavye farkı… Sorunlu Almina:)
Peki müşterilerden biri bilgilerin hiç birinin kendisinde olmadığını söylerse; ve ondan çok daha fazla bilgisi olan başka bir müşterinin varlığı hatırlanırsa? Denemeyin, insan sinirden ağlıyor, tavsiye etmem… 15.000 şarkı dururken 100 şarkıyla yayın yapmaya çalışmak da başka işkence…
En kötüsü daha yazılmadı: Bilgisayarımda hiç bir sorun yok, bozuk olan açılış dosyası, onarım gerektiriyor ama, ne mümkün… Kısacası: OFFF ARKADAŞLAR OF. Bilgisayarımı kurtarmak zorundayım, başka çarem yok:(
Herkese iyi akşamlar…

Yorum yapın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.